Zestien ballen leggen we er niet iedere week in - complimenten aan onze tegenstanders van Regio ‘72 die hetzelfde deden; in eendrachtige samenwerking met scheids Wim voerden beide teams een vooral voor onze trouwe fans zenuwslopend schouwspel ten tonele.

Allesbehalve een salonremise dus, nee, een heuse strijd was het, waarop het echter slecht wedden was, want niemand gaf nog een cent voor de kansen van de lichtblauwe équipe toen met nog een onbekend aantal minuten te spelen - werd de tijdwaarneming in De Scheg gehackt door een partijdige trol uit Rusland? - de onzen er twee achterstonden... niemand? Dàt is buiten Annick gerekend, die cool and collected als altijd, een paar tellen later de gelijkmaker erin kwakte, snel waarna Wim het wel mooi geweest vond.

Een zwaarbevochten punt, waarmee beide combattanten hun totaal met maar liefst 50% stijgen zagen: iedereen blij kortom. Wat verder opviel: non-playing captain Ralph die met een uitgekiende wissel een einde maakte aan the Battle of The Bobo’s Part II, die dik in het voordeel van de Vaassense praeses leek uit te vallen, die het met invaller Gijs te stellen kreeg; Marije, de partner van onze hoofdtrainer Tim, die verantwoordelijk was voor zeker de helft van de paarswitte productie en die schrijver dezes volgaarne een miljoenencontract zou aanbieden, als hij niet altijd zo kort gehouden werd door uw favoriete penningmeester; een belangrijke score van Romy; vier van Aniek; een akelig langzaam vallende score vanaf de stip door onze strafworpprinses; en de niet aflatende ijver van hem die uw favoriete persmuskiet vanaf vandaag met Mr. Rebound zal aanduiden: Martijn dus. Rien - as always- en Gijs bedankt!